Kendime sakladığım şiir

Sümbül’ ün ucuna yaðýyor karlar;
Ondandýr baþýma düþen bu aklar;
Ondaki bulutun rengine bakar;
Aklýma dolanýr sonradan efkar.

Sümbül Daðý benim virane baþým.
Hakikat onunla ben kaderdaþým.

Yaþýyordu, güneþ vuran yanýnda;
Öldürdüðüm kaçak kabus ejderha;
Þimdi kemikleri yatar mezarda;
Paslanmýþ kýlýcým saplý taþýnda.

Bu yitik hatýra anlatýlmayan.
Canavar baþýna tac. Duy be insan.
Unutuldu hepsi, denildi “Yalan!”
Kalmadý Sümbül’den baþka anlayan. (16.12.2000)

Dinleyenim yok ki fikirler ezik.
Demek kalmýþým birkaç tane kemik.
Hem saçlý sakallý dipdiri kemik.
Ruhum ejderhanýn leþine yenik.

Sümbül Daðý benim virane baþým.
Dedim ya, onunla ben kaderdaþým.
Karlar ile beyaz giyerken gördüm.
Bak bembeyaz olmuþ benimde örtüm

(16.10.2000)

Sosyal Medyada Paylaşın: