Simetri hastasý bir evrende eðri asýlmýþ bir tablo ömrüm… Dokunma ey insan! içimdeki ölü doðaya su verme fesleðenlerin yaz ikindisine öykünüp, yeni kopmuþ bir gelinciðe solarsýn sen de…
Sandýlar ki; su taþýyor delik deþik bir kalple sefil adam. Yüreðimden geçiriyordum oysa süzerek sendeki aþkýn suretini temizleyebilmek için insan yanýmý.
Çekebilir mi, takvimlerin sessizliðini bekleyiþ ölüm seksek oynarken yýllarýmýn boþ arsasýnda alnýmda kaç bin yýlýn ayak izleri… Çýplak anýlarýmý çakýrdikenlere sar yalýnayak sal düþlerimi aldanýþýn patikalarýna duyuldukça acýsý tapsýn yaþama hayvan yaným…
Sokulma ey insan! Bir yanýlsama çýkmaz sokaðýmdaki albeni. Savaþla aldatýyorum çoktandýr içimdeki sevgini...
Nisan 2009 /Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
ekaradag Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.