Önsözü sevda ile bezenmiþ
Bir þiir yazmak isterken mýsralarýma
Gönül rýzasý ile baktým sen diye büyüyen yürek yarama
Karakalemler düþerken alýn yazýma
Okuyorum aþka dair tüm bellettiklerini
Gözlerin düþüyor gözlerime..
Buðulu bir pencere gerisinden özlem tüten bakýþlarýn
Boþluða fýrlatýlan bir ok kadar umut
Çölden vahaya, kuraktan ovaya akan
Yemyeþil bir nehre dönüyor kurak yalnýzlýðým….
Çocuk gülüþlerini alýyorum
Düþlerime sürüyorum mavi niyetine
Gönlümün girizgahýna doðru kaldýrýyorum baþýmý
Yüreðimin grisi pembeye dönüþeli hayli vakit olmuþ
Yüreðine düþtüðüm o günden beri
Sen gerçekleþmesi dilenen bir rüya
Sen aklýmla arama giren
Sen kalbimin kilidi
Sen;
Sevginin yeþerdiðini gördüðüm kýraç topraðým
Pencereme konan beyaz güvercinim
Bir gözyaþý damlasýnda akýttýn tüm acýlarýmý
Adýmý unuttum, unuttum sevmeye dermansýzlýðýmý
Silip attým dimaðýmdan kötü gün niyetine biriktirdiklerimi
Þimdi bir aþka, bir sana, bir de gökyüzüne tutsaðým
Sevdan aydýnlatýr oldu yollarýmý
Ey sevgili
Ey aþkýn sinesi
Yolum sen, yolcum sen
Yaðmurlar düþerken bir ekim akþamý
Ýzmir’in tüllenen þafaðýna
Ben yaðmursuz da ýslanýrým
Ýliklerime kadar sana biriktirdiðim
Hasretimle yýkanýrým
Kendiliðinden aþkla dolan avuçlarýmla
Seher yýldýzlarýný yakalarým
Tuz kadar mübarek, ekmek kadar kutsal bildiðim
Topraðýn bereketince yüreðine düþtüm…
Artýk tüm vakitler hazansýz bahar
Gönül bahçemde açýyor sarý beyaz kasýmpatýlar
Sevmiyorum þimdi hüzün kokan þiirleri
Seninle gülizara dönüp yazarým artýk fasl-ý gazeller
Perihan TUNÇOK KILIÇ
ESMÝZE