I
Yedi deniz yetmiþ ýrmak,
Geçtin,içtin dostla ancak
Dost þerbetiyle kanarak,
Sarýþtýðým Yunus için….
Sen ne öldün ne de kayýp,
Seni duyup hatýrlayýp,
Yaðýyý dostça yanýyýp,
Barýþtýðým Yunus için…
Aþk ile gözde yaþ görüp,
Hýzlý görüp yavaþ görüp,
Yaratýlaný hoþ görüp,
Yarýþtýðým Yunus için…
Derdi vardý inilerdi,
Kalanlara selam verdi,
Dostça sever,tam severdi,
Eriþtiðim Yunus için…
Yunus Emre- II
Suda balýk,gökte kuþ,
Seni bilip okumuþ,
Tezgah kurup dokumuþ,
Yunus’a Emre gibi..
Kýrk yýllýk sabýr taþý,
Dosta vermiþ uðraþý,
Dosta dökmüþ kan-yaþý,
Yunus’a Emre gibi…
Gönüllerde o bitmiþ,
Hacý Bektaþ’a yetmiþ,
Mevlana nazar etmiþ,
Yunus’a Emre gibi…
Sevgisi sevda türü,
Yaradan’dan ötürü,
Dedi gerek hoþ görü,
Yunus’a Emre gibi…
Onda sevgi cana can,
Onda sevgi zaman,an..
O sevgide heyecan,
Yunus’a Emre gibi…
O hem Yunus, hem Emre,
O gönüllere cemre,
Dostu dost görenlere,
Yunus’a Emre gibi…
Yunus Emre III
-Derviþler haný, gönül sultaný Yunus Emre’yi anarken
Kýrk yýlda sabredip kurduðun bina,
Türkeli’nde þehir þehir söylenir…
Sevgiler yazmýþsýn dost kitabýna
Yazdýklarýn þiir þiir söylenir...
Senin gönlün meðer koca okyanus,
Senin gönlün sevgi dolu bir fanus,
Kalanlara selam diyen ey Yunus,
Kalanlarda ünün bir bir söylenir….
Taptuð’una meyil veren, yüz süren,
Dostu için yüreðinde aþk ören,
Yaratýlan güzel deyip, hoþ gören,
Her dediðin sihir sihir söylenir…
Sende hikmet bulan kýrklar,yediler
Senin için Yunus; Emre dediler…
Seni söyler bunca diyar,bunca yer
Coþkunluðun nehir nehir söylenir…
Cana hasret kaldýk canda ey Yunus.
Bize seni gerek oldu,duy Yunus,
Bunca yüzyýl,bunca sene,ay Yunus,
Sevgilerin nice asýr söylenir…
Gürsoy SOLMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.