Ýmgelerim asýlý kalemimin ucunda
Sallasam birkaç defa bilemem ki damlar mý?
Hecelerim inliyor þiirin avucunda
Nedir acep sebebi içimdeki gamlar mý?
Haydi durma kalemim ne olursun durma yaz
Çýnlasýn duygularým baðýrsýn avaz avaz
Zamaný gömüversin ne kýþ desin ne de yaz.
Öfkeli kýrbaçlarýn þaklayan gölgesinde
“Güneþ olamadýn ki” bana sen “gölgesin” de.
Saatler mi sustu ne, set vurulmuþ zamana
Bahçelerde gül soldu döküldü daldan yaprak
Ahengi rüzgâr çaldý sürükledi harmana
Þiirimle beslendi açgözlü kara toprak.
Kanadý kýrýk dize göðsüme çivilendi
Hayallerim el açtý sokaklarda dilendi
Acýlarým ve hüznüm kör býçakla bilendi.
Olmaz dedim durmakla ak kâðýda saldýrdým
Gökyüzünden renk katýp mürekkebe daldýrdým.
Haydi, dokun kalemim mavilerin tonuna
Bulutlara doldurup hecelerin hasýný
Ýlhamýmýn ateþi eriþmeden sonuna
Bitirip yükleyelim gökyüzünün tasýný.
Aldýrma bu gafilin anlamsýz sitemine
Boþ ver gitsin üzülme düzelir elbet yine
Aþkýnla can bulacak dolacak garip sine.
Ey þiir gözümdesin, yüzümdeki bendesin
Ben senin meftununum sen de bana bendesin.
AFET KIRAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM