Ýlk yýldýz sönmeye Habil’le baþlar
Ve de devam eder dünya durdukça
Zývanadan çýkar Kabil’le taþlar
Nefis ile þeytan tuzak kurdukça.
Yýldýz bazen kayar kuyuya iner
Olgunlaþýr orda Yusuf misali
Kýskanç kardeþlerin kinleri diner
Zorlaþýr Yakup’un oðul visali.
Nil nehrinde yüzer sepet içinde
Firavun sarayý onunla ýþýr
Mahlûk faydalanýr yatarken inde
Her dönem karanlýk, ýþýk kapýþýr.
Nemrut sefahatte ýþýksa narda
Narý cennetlere çeviren kul o
Her bir karanlýkta, hep ýþýk kârda
Dað’da, çöl’de, nar’da nurlu okul o.
Azgýnýn elinden çýkar semaya
Oradan gösterir kutlu yolunu
Vereceði bir þey yoktur âmâya
Sarsa sarmalasa sað ve solunu.
Nihayet; karanlýk çölde görünür
Cehli aydýnlatýr bin güneþ gibi
Yüzyýllarca kara yerde sürünür
Hep ýþýk göðüsler yarýþta ipi.
Yýldýzýn iþi zor çünkü o ýþýk
Yarasalar kýymet anlamaz bilmez
Çok az kimse ona dost ve barýþýk
Karanlýk; geceden korkmaz irkilmez…
Salih Yýldýz…15.10.2010
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.