YENDİ MUHANNET

Muhannet denilen katmerli bela,
Ocaklar söndürür, yuvalar yýkar.
Suyundan gidersen aliyyülâlâ,
Teline dokunsan, hep üste çýkar.

Olmayacak þeye hemen “he” derler,
Vermez, vermiþ gibi destan ederler,
Umurunda deðil, dertler, kederler,
Üstelik ardýndan kurþunlar sýkar.

Ýþini bitirmez, gün vadi verir,
Zaman geçip gider, umutlar erir,
Onun arkasýndan mazeret gelir,
Dedim, demiþ ki den sanmayýn býkar.

Sen ne dersen de kulaðý saðýr,
Kaya gibi sert, taþlaþmýþ baðýr,
Tavrý müspet deðil, sözleri aðýr,
Dalýyla budakla kalbine çakar.

Elinden gelirse alýr canýný,
Kurutur derini, emer kanýný,
Ateþe çevirir her bir yanýný,
Hâsýlý muhannet kavurur yakar.

Boþ kalýrsa kalsýn mutfaðýn rafý,
Yaralým mihnetle uzatma lafý,
Ýþin en kötüsü, garip tarafý,
Ýyilik yapmadan baþýna kakar.

10.10.2010…Mustafa YARALI



Sosyal Medyada Paylaşın:

Mustafa Yaralı Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Cömertlik YILLAR NE ÇABUK GEÇTİ Kardeşim Komşuluk ve cemiyet İYYA……. ÖNCE EDEP ÇEVREMDEKİ SURLAR Kıskançlık ALLAH’IM Trafik canavarı kim?