Hiç Anason Kokmadı Nefesim

Ne kadar zaman geçti üstünden
Unuttum…
Yarým yamalak uykumu
Serin bir çardak kahvaltýsýna teslim etmeyeli
Zaman sanki rüzgâr kanatlý atlar gibi geçti
Ömür kalyonlarýmdan
Bu nasýl bir samyeli…


Gün kendini geceye gelin verdiði saatlerde
Denizin mavisine tutsak düþen
Titrek turuncu yakamozlarý okþamadý bakýþlarým…
Salaþ bir masada öylece
Yüzüne rokayý peçe çekmiþ nazlý bir çipura’yý
Okþamadý hiç
Aç kalan çakýr yanlarým…
Porselen tabaðýmda lor peynirin kirli güzelliðine de
Açýlmadý hiç dudaklarým…


Ukte mi kalacak içimde
Tahta bir sandalyeye kol bacak seriliþim…
Ne kadar zaman geçti üstünden
Unuttum billahi
Hiç anason kokmadý nefesim…


Koþulsuz sorgusuzca bitecekti belki de
Bu iç savaþ
Altýn sarýsýnda gizlendim saçlarýnýn
Destursuz…
Sonra da yalnýzlýðýmý boca ettim
Hüzünbaz gözlerine…
Kýrk dört katmanýna da bembeyaz sýr sürdüm
Kara bahtýmýn
Ýçli bir öpüþ býraktým
Ak ellerine…


Uzak ihtimallerin çat kapýsýnda
’Ben geldim’ diyorum iþte…
Ne kadar zamanýnda toplanmayan
Meyvelerini dibine düþüren bir aðaçsam
Bað bozumu zamanlarýnýn avlusunda
Baðdaþa durdum
Fütursuzca oturdum…
Sonra da
Gülistan yüzünün sahillerinde
Zengin bir çilingir sofrasý kurdum…



Faruk civelek

Sosyal Medyada Paylaşın: