Bu dünyada, yaðmur yaðar kar yaðar, Rahmet inerken, kabýmý dolduramadým. Döner devran, geçer zaman, hep zarar. Aç gözlü nefsimi, bir türlü doyuramadým...
Hata kusur, günah dersen hep bizde, Amelde yok, yaptýðýmýz tüm iþler sözde, Peynir yüklü gemiler, lafla yürümesede. Gerçekleri kendime, bu kezde anlatamadým...
Kar etmiyor, ne yapsam nefsime az geliyor. Yaptýklarý hatalýdýr, bu gerçeði iyi biliyor. Alýþtýðý hayat tarzýndan, sýyrýlýp geçemiyor. Dua etmekten gayrý, çýkar yol bulamadým...
Hep yenilsin içilsin, neþe dolsun hayatýmýz. Nimetler içinde kalalým, olmasýn sýkýntýlarýmýz. Bizleri örnek alsýnlar, dünyada çocuklarýmýz. Halýmiz meydandadýr, hicabýmdan kýzardým...
Ben azýný anlattým, siz anlatamadýðýmý anlayýn. Ýster yan gelip yatýn, isterseniz kalkýp oynayýn. Ölünce gidilen yerde, kor ateþlerde yanmayýn. Ne ateþle ne suyla, nefsimi açlýkla uslandýrdým... Mehmet DEMÝREL 14.10.2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.