Dün konuþtuk telefonda, Sesin boðuk geliyordu ’’oðlum’’ der iken bana, Doðum günümü kutluyordun ilk defa senden uzakta, Hýçkýra hýçkýra aðlamaya baþladýn, O boðuk bülbül sesinde gelmemeye baþladý kulaðýma...
Seni teselli ediyordum aðlamaman için, Çünkü gurbet ellerde özlemin yetiyor, Birde üstüne aðlama annem! Ciðerim daðlanýyor,yüreðim parçalanýyor...
Ben gittiðimden beri odama girmemiþsin, Yavrum burada yatýyor,Oðlum burada kalýyor du diye, Ciðer ateþin yanýnda deðil ama uzakta da harlýyor, Doðum günümde aðlatýyorsun beni anne...
Sen üzülme caným anam kurban olayým sana, Bugun yanýnda olmasamda,hem canýndayým hem kanýnda! Muhtacým su cehennem gibi yerde iki kelime duana! Özlemin sabrýmý deniyor,Selametini esirgeme anne...
Evlat azizdir,terbiyede evlattan aziz anne, Ben sana bir terbiyesizlik yaptýysam kor alevlerde yanayým! Þimdi kýymetini öðrendim sensizligi öðrendim, Ayaklarýnýn altýný öpeyim,kýymetini bilemedim,Sütünü helal et anne... Sosyal Medyada Paylaşın:
Feryad Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.