Dost diye bildiðim bütün insanlar, Terk edip, birer birer kayboldular. Gönlümün bahçesinde bir zamanlar Açan bütün sevgiler artýk soldular. Gündüzüm geceden karanlýk benim, Ruhumda kargaþa içinde tüm duygular. Bakmayýn benim böyle güldüðüme... Hiç kimselere söyleyemediðim, Öyle bir ýstýrap var ki gönlümde. Geçip, giden þu acýmasýz yýllar, Þahittir, benim yaþarken öldüðüme...
19.12.2003 Erman Ulusoy Kýrklareli Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.