Demir yüklü bir bohçadýr sanki bu sevda kalbimin ellerinde.... Kan oturtmuþ parmaklarýma, arsýzca taa týrnaklarýmý sýzlatýr... Oysa bilirim mühürlü yüreklerin ne kanayan ellerimi ne kançanaðý gözlerimi görmesi imkansýzdýr.... Bin parçaya bölünürken bedenim sesimi duymayanlara bu beyhude bir haykýrýþtýr.... Sonun baþlangýcýdýr þimdi zaman.... Günsüz sabahlara varsa da gözüm haresi Bana yakýþandýr sabrýn iðnesiyle tenime zulmedip iþlediðim bu aþkýn iadesi......
13,10,2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arzu Karadoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.