GECENİN KARANLIĞI

Gece siyahý aðlatýr beni.
Çünkü oda çaresizdir.
Karanlýk…
Etrafta kimseler yok..
Týpký benim yalnýzlýðým gibi!
Sensizken karamsarlýða düþüp karanlýk bir sevdam gibi.
Gece, aþký kör eden,
Sevgiyi gönülden alý koyandýr.
Dýþarýyý izliyorum þuanda penceremden.
Bakýyorum ki yine yalnýzým.
Gecenin sessizliðiyle haykýrýyorum
Ama duymuyorsun ki birtanem.
Ne yapayým! !
Sensizken aðlayým mý?
Yoksa aðlamakla kalmayýp,
Fani dünyadan kara topraða göç mü edeyim? ?
Eðer sevgimse seni bu kadar rahatsýz eden,
Her þeye özürüm vardýr ama kusura bakma birtanem
Sevgim hakkýnda özrü kabul edemem!
Sevgim gece gibidir.
Anlatýlamaz.. Görülmez
Derindir çýkmaz..!
Sen belki beni hiç sevmedin,
Ama gece bile beni karanlýðýyla yalnýz býrakmadý.
Aðlasam bile bana gözyaþlarýmla arkadaþ oldu.
Ama sen bana gözyaþýný bile akýtmadýn
Tek damlacýk dahi olsa esirgedin benden!
Ne yaptým bu kadar?
Seni benden bu kadar soðutacak ne yanlýþým oldu bilemem ama
Gecenin karanlýðýnda yaþayan sevgim sonsuzdur!
Ve unutmaki seni her zaman gece gibi gizli yerde saklar.
Seni her zaman bekler.
Ve gözlerimin yaþlarýyla birlikte sana haykýrýr..
NE OLUR GERÝ DÖN BÝRTANEM! !
Sosyal Medyada Paylaşın: