unutamadım

unutamadým

baþýna kýna yakýlarak ugurlanan bu aþký
þimdi kime versemde bu günahý kimse almýyor üstüne
bir vebalý gibi kaçsam da senden
her kaçýþýmýn irine baðlamýþ ruhumda, sana oldugunu unutamadým

sokakbaþý seviþmelerde kirlenen ruhumu
aðlayamadýgým gecelerin karanlýðýný
seni kendime sýr edip sustuðumu
nemli bir ayrýlýðýn yokluðunda
güldürmeyen sevdamý unutamadým

sözümün karanlýða okunan ezanlar gibi oldugunu
ramak kalan ölüme inat sana tutunamadýgýmý
ilmegi bogazýna kendi geçirmiþ bu aþký unutamdým

daðbaþýnýn hüzünlü papatyalarýný örselerken rüzgar
gözlerinin gizini ararken duamda
düþerken merdivenlerinden çýkamadan
yüzümü güldürmeyen bu aþký unutamadým

ekmege ve suya aruçluyum þimdi
dilini kendine dil edinmeyen dilimi
kelamýný yüregine kem edinmeyen bu aþký
seni kana kana sevdirmeyen bu kaderi unutamadým

sönsün bütün ýþýklar
örtüsü çekilsin gecenin
istanbul yedi tepeden düþsün
saçlarýnýn büklümlerinde bogulan bu ruhumu
nasýl terk ettiðini yar unutamadým
S.B/2010 gaziantep/ekim
Sosyal Medyada Paylaşın: