Þimdi ne dalgalý bir deniz olabildim, Nede çaðlayarak akan bir nehir, Sadece durgun bir göl… Fýrtýnalarým çok geride kaldý.. Kendimle kavgalarýmý býraktým, Gözlerimde akmak için hazýr bekleyen, birkaç damla gözyaþý oldu ayrýlýk. Son noktaya uzanan, Bir hikaye gibi yaþadýklarým. Adým, Adým ve sessiz, Ayaða kalkýp tekrar tökezlenmek gibi, Seninle olmak. Kuvvetli bir rüzgar esiyor yüzümü yalayarak, Birden kendime geliyorum, Nerdeyim, Kiminleyim diye, Bir an duruyorum orada bu son noktada Mutlu ve güvenli . Bir çocuðun sesi çýðlýk çýðlýða, Dolaþýyor sokaklarda, ‘O’ çýðlýklarla buluyorum benliðimi. Köprüler kurmam gerekiyor, Mutlulukla mutsuzluk arasýna, Ruhumu özgür býrakarak. Barýþmam gerekiyor kendimle, Biliyorum baþaracaðým, Bu son noktadan sonra….
Deniz
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz3562 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.