PADİŞAHIN İŞİ NE..?
Sabah kalktý erkenden Hünkâr Sultan Murad Han.
Hem telaþlý hem yorgun mana veremez insan.
Veziriazam paþa Siyavuþ kafa yordu,
Nedir sebebi diye Hünkâr’a soru sordu.
Sultan dedi ; Bir rüya gördüm ben bu gecede,
Anlatýlnaz gidelim , bu sýr tek bir hecede.
Ýki molla kýlýklý Erkan çýkarlar yola,
Bir hayli yol alýrlar sapmadan saða sola.
Kararlý adýmlarla Beyazýt’a çýkarlar,
Vefâ ve Zeyrek ...derken, bak Unkapanýndalar.
Ýþte tam bu sýrada yerde bir ceset yatar,
Gelip geçen herkesin hemen gözüne batar.
Bizim mollalar sorar, kimdir bu yatan adem ?
Neden defin olunmaz adam ölmüþtür madem?
Ahali der; sakýn ha , bulaþmayýn sarhoþa,
Serserinin biridir insan deðildir hâþâ.
Sordu Vezir ve Hünkâr, nerden biliyorsunuz ?
Belki garip biridir niçin gülüyorsunuz?
Biz biliriz komþumuz nalýncý ustasýdýr,
Hem içki müptelasý hem kadýn hastasýdýr.
Her akþam gider iken þarap taþýr evine,
Nerde namlý kadýn var takar herif peþine.
Hem dediler hepisi, camide gören var mý ?
Müslüman olan adam hiç bu kadar azar mý?
Hepsi daðýlýr gider bizim mollalar kalýr.
Padiþahýn meraký biraz olsun azalýr.
Vezir de tam gidecek Murad han keser yolu.
Burda bir vazife var diyerek tutar kolu.
Paþanýn haberi yok rüyadaki o halden.
Bir kaç kiþi gönderip kurtulacak vebalden.
Millet bu çeker gider ama biz gidemeyiz.
Tebamýzdýr bu adam bana ne diyemeyiz.
Rüyadaki hikmeti çözmek için var daha,
Vazifeyi yapalým güvenelim Allah’a.
Bu mevtayý ikimiz yuyalým yýkayalým.
Kefenleyip garibi namazýný kýlalým.
Okuyup üfleyelim tamamlayýp defnini.
Hem beraber verelim baþucunda telkini.
Þurada bir mahalle mescidi de var ama.
Buradan kaldýrýrsak yazýk olur adama.
Ayasofya veyahut Süleymaniye’den biz.
Ya da Fatih camisi önünden de gideriz.
Fatih camisi diye yola revan olurlar.
Saða sola koþturup kefen tabut bulurlar.
Padiþah kazanlarý hemen vurur ocaða.
Yýkamak için na’þý alýyorlar kucaða.
Usulü erkanýnca bir güzel yýkýyorlar.
Bir yandan da hayretle nur yüze bakýyorlar.
Sarýp sarmaladýlar musallaya koydular.
Bu garibin hakkýnda neler neler duydular.
Vezir Sultan’a döndü Padiþahým diyerek.
Tereddüdlü bir bakýþ biraz gülümseyerek.
Galiba yanlýþ yaptýk kimi vardýr sormadýk.
Kimdir kimin nesidir hiç kafayý yormadýk.
Doðru dersin Siyavuþ, sen bekle ben sorayým.
Öðrenipte namaza daha sonra durayým.
Arayýp mahalleyi sorarak soruþturur.
En sonunda mevtanýn kaldýðý evi bulur.
Kapýyý açan kadýn yaþlýdýr amma lâkin.
Anlatýlaný dinler sessiz sedasýz sakin.
Sultan Murad’a dönüp baþlýyor anlatmaya.
Yâdedip rahmetliyi kulaðý çýnlatmaya.
Arada bir of çekip söylüyor iki kelâm.
Bizim efendi diyor, bir alemdi vesselam.
Nalýn yapardý ustam kazanýrdý çok para.
Onun sayesinde biz hiç düþmüyorduk dara.
Kazandýðý parayla her gün þarap alýrdý.
Evi geçindirmeye çok az para kalýrdý.
Aldýðý þaraplara bakar dudak bükerdi.
Kimse içmesin diye tuvalete dökerdi.
Bir de malum kadýnlar, akþam eve getirir.
Bilinmez ki bunlara nasýl para yetirir.
O gider ben onlara menkýbeler okurdum.
Ýlmihal anlatýrdým ilmek ilmek dokurdum.
Yakýn mescide gitmez uzaklara giderdi.
Tekbir alýnca Kâbe görünmelidir derdi.
Padiþah hayret etti kaný dondu irkildi.
Millet ne zannediyor diye içi burkuldu.
Devam etti hanýmý anlattý tüm halleri.
Oturmuþ kafasýný sýkýyordu elleri.
Dedim ki bir gün, herif... kötü belleyecekler.
Cenazene gelmeyip seni dilleyecekler.
Öyle deyince bana manalý baktý kýzdý.
Gitti bizim bahçeye mezarýný da kazdý.
Ýþ mezarla bitmiyor , dedim halin no’lacak
Meraklanma sen kadýn, sonum hayýr olacak.
Kötü bilsin ahali býrak herkes saldýrsýn.
PADÝÞAH’IN ÝÞÝ NE, cenazemi kaldýrsýn...
.......................Þehri Karakaya (12 Ekim 2010 )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.