Uzaklarda olduðun þu anda bile, Ruhumda yaþayan tek varlýk, Ebedi gerçek, ümit kaynaðým, Issýz gecelerimi hayâliyle neþelendiren, Hayata küsmüþken, nefret etmiþken yaþamaktan, Beni acýlara karþý güçlendiren, Kadýným diye seslenmeyeceðim sana!.. Bucak bucak kaçtýðýn zamanlarda benden, Manasýzlýðýný öðrettin bana tek taraflý sevginin.
Sen, nefret ettiðim kadar da kýskandýðým, Kaçtýðý kadar da yanýmda hissetiðim, Lâkin benimle olmayan... Hayâlini bana, Vücudunu ve kâlbini baþkasýnýn kollarýna atan, sen... Ýnanýyorum ki þimdi hayat sensiz de güzel, Sensiz de yaþanmaya deðermiþ. Sen maziyi süsleyen bir hayâlsin artýk, Bu da yaþamama engel deðil...
16.04.1979 Erman Ulusoy Kýrklareli Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.