Son kez birlikte ýslandýðýmýz yaðmurda Saçlarýna eþlik eden yaðmurluk duruyor öylece Kapýnýn ardýndaki askýlýkta. Kimseler çalmýyor kapýmý artýk, Yüzüme bakýp duran bir o kaldý bu evde.. Bazen dokunacak oluyorum yanýndan geçerken, Belki kurumamýþtýr gidiþinden sonra diye vazgeçiyorum. Vazgeçiyoruz sonra ikimiz de sokaða çýkmaktan.. Yaðmura yakalanmaktan deðil de Ya sensiz ýslanýrken görürse birileri?
Faruk Köse
Sosyal Medyada Paylaşın:
el-a-lem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.