Güz Gelir

Güz gelir hüzün rengine bürünür günler.
Rüzgâr umursamaz hiçbir þeyi ,
Önüne katar ne var ne yok.
En hassas yerinden vurulur takvimler.
Eninler kinler solgun bir yüzde kaybolur.


Takla atarken güvercinler,
Kanatlarýnda zaman yorulur.
Bilinmez, bugün mü yarýn mý yolculuðun sonu.
Geceler, Leyla’dan kalan bir masal.
Gün hüzün yaðmuru çisil çisil.
Toprak ana, sarar yavrularýný içi burkulmadan.


Güz gelir üþür sular dallar öksüzleþir.
Ýbriþim örgüsü hüzün yumak yumak baðýrlarda.
Bulutlar turnalara imrenir.
Bir göç baþlar, sonsuzluk iklimine.
Kalanlar duaya durur.
Buruk gönüller incelir gül yapraðý misali.
Dem Emr-i Hakkýn vaki olduðu demdir…
Gün gelir an sonsuzluða düðümlenir…
Ankara, 11.09.2010 Ý.K

Sosyal Medyada Paylaşın: