Ey Ölüm ! EL-Aman.

Karanlýk buz gibi zamanýn tam ortasýndayým
Altý delik bir dünya avunduðum
Deniz üstünde/ ýrmak aðzýnda /balýk sýrtýnda
Sessiz bir gölgenin bedeninde
Melekler arýyor beni/
biliyorum / bende melekleri...
Melekler bahçesindeyim..


Ýþte koyu kýrmýzý dal uzandý üzerime
hangi ülkeyi uyandýrdý bu kutsal nara
Nerede koptu kýzýl-kýyamet
Hangi tanýþýn sofrasýna davet..

Bir toprak adasý düþlüyorum þimdi
Eni boyundan dar
Ne aðaç kokar /ne çiçek/ ne de çimen
Sadece gölgesi zamanýn..

Bir soðuk taþ /bir ihtiyar
Birde geride býraktýðým eski dost arkadaþ..
Yýkarken munis yaðmurlar beni
Ruhuma seslenen
Bir týlsýmýn rayihasýdýr rüzgar
ve sükun bir þiire taþýr beni..

Vakit ne Eylül’dür ne Mart
Mevsim ne kýþtýr ne bahar
Ne öðlendir ne günlerden pazar
Savrulurken yaþlý yapraðýn bedeni
Bir tanýþ gök ülkesinde
Yeni bir gül açar...
Sarsýlýr toprak..bildik bütün kuþlar uçar..

Ýþte þimdi saltanatýn belkemiðimidir kýyam.
Sýrlý bir binitin sýrtýnda
Tütsüdür artýk burada zaman.
Donanýn vakti dostlar !
Ey ölüm ! El-aman..!



10/10/2010/Ýstanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: