Yetim Şiir..

Kýrýlgan cümlelerin hemen yanýbaþýndayým
Kelimler çar-nâçâr
Ýþte altýn bir kolye gibi boynumda asýlý ölüm..
Ufuklara uzanan yemyeþil istasyonlar..

Þimdi bahar geçiyor üzerimden
sonra Yaz
Ve gözlerimden ýlýk bir melodi gibi süzülüyor sonbahar
Kýþý arzetmek istemiyorum/
Hiç..
Önümde sonu görünmeyen kaldýrýmlar..

“yüzüstü çok sürünen Sakarya”!
Sonsuzluk beþiði gibi geçen yýlki yaþým
Ah geceler/duvarlarý üzerime yýkýlan
Ardýnca gelen gündüz
Ve çýplak ve ütüsüz bir deniz
Üstünü süsleyen gelin çiçekleri gibi martýlar..

Koþun yalnýzlýðýma
Ey bahtý kara siyah dal dal ebegümeci
Tutun bir maskara gibi ömürden düþen þiirlerimi..

Ýþte iskeleye tutunmuþ mor kayýk
Ýçinde hayallerim sýra-sýra
Elinde gül,güzel çingene
Yol boyu destan yol boyu arkadaþlýk
Çevremizde menekþe ýtýr kokusu..
Ve sonsuzluða uzanan
Çelik bir gerdanlýk
Kesiyor çýlgýn mavinin oynaþan bedenini..

Kalbim elimde
Uzakta hidiv kasrý
Bilmiyorum gördüðüm kaçýncý rüya
Tutuþan kalemden biliyorum yaðmurun geleceðini
Bir öksüz çocuk kelimeler
Zihnimde yetim þiir
Pýnarlardan akan bir su halesi ve
Aðaçlardan dökülen nur
Doðuma hasret yýldýz..
Ey tacýný takýnan gün gel yanýbaþýma..

Sosyal Medyada Paylaşın: