kaderin yamaðýyým ,ahlar vahlarým! hergün yeniden doðar, þüpheli sabahlarým, ne kadar ilerlersen hayat yolunda! geriye gider hep adýmlarým.
ellerimi saran bu,hüzün ateþi! yüreðimi daðlar diye korkarým, benden önce uyandý yine güneþ, hep bu son dediðimde ;baþladý sevdalarým;
çoktan sarardým soldum! savruldu külüm, kül olup yanarken,neylerki ölüm,! talihim karamsar,bense kördüðüm; birsevda rüzgarýydý,en son gördüðüm.
insaný yaþatan onur,þeref,haysiyet! yaþananlar görüntüden ibaret, birgün biri bu ipi,çekecek elbet; nasip olursa bir dilim ekmek; nasiplenirim,ölene dek.
Boyabat’lý. mehmet sancak
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet sancak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.