Yeterler

Yeterler
Ay ýþýklarýný püsküllerken
gölgesine sýðýndýðý bulutlarýn
donmuþ bir göl kýyýlarýnda geziniyorum
týrnaklarým üzerinde kayarak
buz tutsada avuçlarým
derin izler yayýlýyor beyaz tuvale
yapraklar sökün ediyor sonbahardan kalma
dallarý kýrýlmýþ kayýn aðaçlarý
inliyor esen rüzgarda

yansýyor cam gözelerde
düðme dudaklý
yosun bakýþlý
kurbaðalar
vals ediyorum
gölgeme sarýlmýþým sýrýl sýklam
dans eden bir evrende nokta bile sayýlmam
bu telaþ ne anlamýyorum
ne bu ölümüne kaçýþ
yaþamak varken
kendi kendine...

dedi karakedi
attý sýrtýna kümelenmiþ siyah pelerini
çýktý kerevetine
terkettiði düþeþlerin

sevmeyi belletmediler
önce kendin varsýn demediler
sonra kendin kalacasýn
sipsivri
pili bitmiþ sokak lambasý gibi

istesen yaratýrdýn
kaburganý kýrmadan
kendiyle barýþýk biri
onunla çýkardýn
tepeleri buzlanmýþ
yalçýn kayalýklara
uçar gibi
düþsen bile
kendi
ellerinle yakalayacaktýn
turnaklarý sökülmüþ ellerini
kendi müziðini yazýp
kendinle dansedecektin
piyano tuþlarýnda gezinir gibi
kendi yaðýnla
kendi çiðerini kavuracak
kendi dilinle tadacaktýn rengini...
kendi sahnende
kendini seyredecektin maskesiz
kendi çukuruna
kendin girecektin kefensiz
kendi ölümünle yüzleþecektin çaresiz

ne oldu sana
baba torik
yürüdüðün yollarý
baþkalarý kaderledi kýsmetledi
attýðýn adýmlarý
baþkalarý ölçtü endazeledi
çýktýðýn damlarý
içtiðin ramlarý
çektiðin acýlarý
gamlarý
vede yediðin taamlarý
bir bilen
bir düþünen
bir yoluna koyan
bildi
düþündü
kodu gitti..

kimi neden seveceðini
neresinden nasýl öpeceðini
týrnaðýný nereye gömeceðini
dizi dibinde öleceðini
bildi bildirdi
haddini
ahvalini

dedi karakedi
gölgesini çekti baþýna
uyku tulumu gibi
sýzdý sabahýn moruna sýðýnýp

düþünde
siyah derili bir haydut olmuþtu
boyun uran
baþ koparan
zenginden koparýp
fakire sunan
buzlu derede
soðuk suyla yunan
daðlarýn gök gözlü kurdu
ovalarýn engereði
yaylalarýn çadýr direði
kangal köpeði
köleleþmemiþ...

yýllarca teslim alýnamamýþ
tepelerinde gezindi
munzurun
demir sülüklü sularýndan içti
çelikleþti
ne mavzerden vazgeçti
nede yalýn kaþlý hacerden
jandarmanýn korkulu sayýklamasý
aðalarýn terli ayýklamasýydý

ne olduysa baharý muþtulayan anda oldu
kaný damarýna dar
kaçak durmak ar geldi
sarýlan tepelerin ayazýna
sazlý göllerin avazýna
aldýrmadan
indi pýnarlarý meþeli
çocuklarý neþeli
köy meydadýna
ferman buyurdu
ya sevdalýsý haceri
teslim oluna
zurna davul vurula
yada
ortalýðý tarumar
ede
omuzdan baþlar düþe
düþeþe!

titredi meydan
ateþin þavkýyla
viþne dallý kadife mintan içinde
salýnýp koþunca
hacerin ayaklarý..

birden pusu kurmuþ
jandarma mavzeri
kustu
barut kokusunu kan deryasý üstüne
yýkýldý
munzurun haydutu aliþ
eriþmeden hacerin memelerine
yýkýldý kara selviler gibi
aðýr ve maðrur
diz çökmeden
efendilerine
yýkýldý gökyüzü bulut bulut
yaðmur yaðmur
kar kar
tepeleme
kardelenler üzerine
gelinler kara yaþmak baðladý
sevi
sevda üstüne
destanlar söylendi
yarlardan aþaðý uçuþan
kelebekler üstüne
kadýnlýk
kadýlýða teslim oldu
töresel düttürü üstüne

yarýldý karakedinin düþü
düþünce
saçaklarý baþak gibi buz tutmuþ
damdan baþ aþaðý
telaþla uyanmýþ sokak üstüne

ayaklanmýþ yollarda
insan siluetleri
dudaklarý mühürlenmiþler
sessizlik andý içmiþlerle kolkola
omuz omuza yürümeler
ülkelerin lanetlenmiþleriyle sürünenler
sürgünleri tomurcuklanmýþ
asma bahçeleri
yedi verenlerle ezilenler
þaraba duranlar
þirkeleþmeye yeminliler
küpe sýðmayanlar
þeytan çatlatanlar
yeterler
hayýrlar
edi beseler

el
ayak
baþ
üstüne

Volkan Kemal

Bu öyküsel düttürü, gördüðü düþleri hayýra yoranlara adaklanmýþtýr. Gerçekleþmesi uðruna uykularýndan olanlara merhaba !

Sosyal Medyada Paylaşın: