Zaman geçip de Bir vakit yalnýz kalýnca, Vefasýzlarla karþýlaþýnca, Anlarsýn vefanýn kýymetini... Arada, Ölüm de, Ýhtiyaç da olmadan, Dostta sesini duyurmaktýr. Düþünsene sesin telefonun diðer ucunda!..
Karanlýkta kaldýðýnda gözlerin, Boþlukta yalnýz kaldýðýnda ellerin, karþýlýk bulamadan, yankýlandýðýnda sözlerin iþte o zaman kapýmý çal...
Adýmý hatýrlamasanda, Beni unutmuþ olsanda Artýk kimsem yok dediðin anda Kapýmý çal, ben varým çünkü benim adým vefa....
Yenilmiþ makus talihine Artýk pes diyor! Vazgeçtim yokmuþ, O yürekte tahtým Bükülmez bilekmiþ bahtým Aðlama gönlüm artýk üzülmeyeceðim Hala mý sýzýyor kalbime Kan damlalarý.. And olsun bir daha sevmeyeceðim!...
10.10.2010 {Bandýrma]
Sosyal Medyada Paylaşın:
mazeretsizaşk. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.