KIRMIZI BİR GÜL

Gecenin karanlýðýnda,
Yýldýz, yýldýz, þakýdý gökyüzü.
“Hücum” oldu,
Komutanýnýn, duyduðu son sözü.
Sonrasý, günlük güneþlik.
Nurlar fýþkýrýyor, her yandan.
Gözleri kamaþtý, bu ýþýklardan.

“Bu taraftan” dedi, sevecen bir ses,
O tarafa koþtu, nefes nefes.
“Acaba neredeyim ben” dedi
Nerdeydi herkes?

O an fark etti ki!
Ayaklarý yere basmýyordu,
Bir gökkuþaðýnýn üstünde,
Uçarcasýna yürüyordu.
Güller saçýldý yollarýna,
Melekler dizildi, dört bir yanýna,
Þaþkýn, þaþkýn, bakarken etrafýna,
“Þehit oldun” dediler ona

Kendini incelemeye baþladý,
Neresinden girmiþti kurþun,
Neden caný yanmadý,
Neden hiçbir yeri kanamadý?
Deðiþiklik yoktu bedeninde,
Sadece misler gibi kokan,
Kýrmýzý bir gül vardý,
Tam kalbinin üstün de.
Misler gibi bir gül…..
………….Kalbinin üstünde.




Sosyal Medyada Paylaşın: