SUSKUN KALBİM

tenhalarda baharýný yaþýyor kalbim
yeniden senle
durmak bilmiyor içim kýpýr kýpýr
dolaþýyor gözlerinde
deðmezmiþ dediðim vakitte
deðdi ellerin ellerime
çýrpýnan kuþun kafesten uçmasý gibi
unuttum kýrýk sevdalarýmý,
sildim defterimden mürekkep izlerini
gözlerin deðdi yüreðime
suskunlaþtý zýplayan kalbim


kavuþunca gönlüm sana
unuttum bütün karanlýk gecelerimi
birden silkindi yüreðim
huzurunda sustu kaldý
adýmlarým çekildi yatagýna
kelimelerim usulca koynuna girdi
ve bir daha geriye bakmamak üzere
kapýmýn fireðini kapandý
huzura erdi nihayet suskun kalbim.


uslanlanmaz bilirdim deli gönlümü
þimdi ýrmaklar aktý yatagýna
huzura kavuþtu suskun kalbim.


Melikþah Selçuklu





Sosyal Medyada Paylaşın: