Ahde vefa kalmamýþ bu âlemde Fuzûlî’m
Þeb-i yeldâda aðlar, sizin için hayâlim
Âkif niçin yazmýþtýr o Ýstiklâl Marþý’ný?
Niçin titretti niçin Hakk’ýn yüce arþýný?
Manasýný bilenler var mý caným Fuzûlî’m?
Bir þey söyleyeceðim ama varmýyor dilim
Ne söyleyeyim Üstâd, yazýklar olsun bize
Ezberlemeyene de marþýndan birkaç dize
Bu millete kâfidir birkaç falým sakýzý
Mânileri vâfidir, iknaya komþu kýzý
Hem falýna da bakar hem de çürük diþine
Sen patlattýkça gelir, yüzlerce kýz peþine
Þiirlerin peþinden koþan olmaz Fuzûlî!
Bu nesle þiir yazmak gereksiz ve fuzûli
Domuzlara atýlmaz, o güzelim inciler
Edîb sayýlmaz asla, edebsiz dilenciler
Gazelleriniz bakmaz, ne diþe ne de fala
Kýymetini bilmiyor, bizim âþýk budala
Býrakýyorum üstâd! þiirle iþtigâli
Yýkýlmýþ açtýðýnýz edebî bâb-ý âli
Yazýlan dev eserler, nisyânýn girdâbýnda
Birçoðu da çürüyor, nemlerin azâbýnda
Ýmdâda koþmaktadýr edîb Ýskender Pala
Divânýn ölmesine, nerdeyse çeyrek kala
Þuâramýz dâima medyûndur Ýskender’e
Yine de azdýr onu çýkarsam tâ göklere
,,Bizi anlayan odur’’ dedi Fuzûlî bana
,,Bizden selamlar olsun bu vefâlý civâna’’
Üstâdým! Verin bana! öpeyim elinizi!
Ne olur bükmeyiniz saygýdan belinizi
Yolum her düþtüðünde, gelirim ziyârete
Fuzûlî de gark oldu rengârenk beþârete
Tâ içerden seslendi, mevlevî þeyhi Gâlib
,,Nerde kaldý üstâdým?’’ diye soruyor Necib
O metrûk dostlarýnýz, sizi bekler üstâdým
Onlara selam etmek benim en son murâdým
Büyük ahþâb kapýdan, üstâd içeri girdi
Son kez baþýný bana gel der gibi çevirdi
Soner Çaðatay 9.10.2010 / Wuppertal
Kelimeler:
Þeb-i yeldâ: Uzun Gece
Bâb-ý âli: Yüksek kapý demek. Bundan muradým edebiyat imparatorluðu yýkýlmýþtýr. Bir imparatorluk çökünce, edebiyatýn imparatorluðu da çöker ve yýkýlr.
Medyûn: Borçlu
Beþaret: Yüzdeki mutluluk belirtileri
Metrûk: Terkedilmiþ