ZAMANSIZ

ZAMANSIZ

Aykýrý bir þiirin ilk satýrýndayým henüz
Ýsmin dilimde titriyor daha söylenmeden
Bedenimi örseleyen aþk tutmuþ dilimi
Söyletmiyor söylenmesi gerekeni nedense
Ve sen susuyorsun böyle zamansýz

Yaþanmamýþ hüzünler ýsmarladým gözlerime
Uzaklardan bir sýla ezgisi doluyor yüreðime
Yüreðimin üþüdüðü zamanlarda geliyorsun düþlerime
Aþkýn bütün iklimlerinde sevdim seni delice
Ve sen gülüyorsun böyle zamansýz

Gözlerinden gözlerime taþýyor zamansýzlýðým
Uçarý bir kuþ tadýnda çeviriyorum yönümü rüzgâra
Tatlý bir esinti eþliðinde yarým yamalak mýrýldanýyorum
“Seni seviyorum seni seviyorum”
Ve sen gidiyorsun böyle zamansýz

Çoban yýldýzlarýndan yakamozlar yapýyorum senin için
Aynaya her baktýðýmda kendimle yüzleþiyorum
Mazimden ne kalmýþsa düne dair bir kez daha anýyorum
Yavaþ yavaþ siliniyor siluetin gözlerimden
Ve ben ölüyorum böyle zamansýz


19. 07. 2007 / ANKARA
















Sosyal Medyada Paylaşın: