ufaktýk daha ufacýkýn kar tanesi kadar kolay eriyen ve ince bir dal misali kolayca kýrýlan hayallerimiz vardý uzun uzun geleceðe dair çocuktuk iþte... gazoz kapaðý, misket biriktirir... biraz renkli ve biraz da sade günler geçti büyüdük... ben, süleyman ve rýfat
rýfat biraz çelimsiz ama atik süleyman ise iriyarý ve kýrýlgan bende anadan doðma biraz aðlayan büyüdükçe deðiþiyor herþey önce beden sonra ise fikirler çocukluk denilen sadece arada sýrada yad ettiðin bir kaç film arasý hatýradan ibaret aslýnda bir þeyleri kaybedince anlýyorsun ne kadar büyüdüðünü önce ilk sevdandan alýyorsun ufacýkýn bir kalp aðrýsý... sonra yaþlanýyor ya bütün bedenler babana öyle bir deðer biçiyorsun ki o daðlarý yýkabileceðini düþündüðün omuzlar üstünde gidiyor tek kesimlik uzun elbisesiyle seni nasýl sevdiðini, gecenin soðuðunda gelip üstünü nasýl örttüðünü hatýrlýyorsun aðýrdan alarak
iþte ben süleyman ve rýfat çabuk büyüdük zamane gençliði arasýnda ilk üniversite yýllarýmýzda bir gösteri sýrasýnda patlayan bombayla kaybettik süleymaný... rýfat parmaklarýný arýyordu bende topluyordum geride kalan bedenini sanki geri gelicekya herþey ilk o zaman çocuk kalmak istedim ama olmadý geriye dönemedim... aðlayarak arkasýndan süleymanýn geçti bir kaç ay iþte... düþünceler kemirip en hassas duygularý feryadlarý çýkarýyordu aðzýmýzdan küfürlü ve yarý çýplak olarak ne ilkti süleyman ne de son olacaktý þarapnellerin arasýndan bizlere gülerken 71 ve 80’de patlak verdi... birileri sürüklüyor bizi durmuyor giden süleymanlar ve durulmuyor giden yýllar
ikiye ayrýldý herþey... biri vatan millet sakarya diðeri ise özgürlük ve eþitlik adýna adý birinin faþiþt diðeri ise komünist ikiside tek bir dava uðruna aslýnda ama kör olunca... görülmüyor hiçbir þey... önce düþüceleri aldýlar elimizden sonra demirlerin arkasýnda özgürlüðümüzü verdiler çok sonra öðrendiðimde... eceliyle ölmemiþ rýfat intihar etti diye söylemiþlerdi... kendi ecelini yazacak kadar mert ve yürekliydi iþkencelere dayanamamýþ çelimsiz bedeni camdan aþaðý atmýþlar kýrýlýp parçalanmýþ rýfatýn her yeri...
ufaktým ve ufacýktým... keþke hep öyle kalaydým annemin kollarýnda uyusaydým hep... sonra süleyman ve rýfat gelseydi gazoz kapaðý ve misketle geçseydi ömrümüz ne olurdu sanki...
birazdan dar aðacýnýn yoluna gideceðim demir kapýlar açýldý... beyaz hakim yakayý geçirdiler boynumdan kollarýmda gardiyanlar doktor kontrolünden sonra saðlýklý bir þekilde öldürecekler beni, ilk önce nefesim kesilecek dar aðacýnda... ayak uçlarýmdan boðazýma doðru hýzla yükselecek caným... kendimi kaybedeceðim ortaya çýkacak gözlerimin aký bedenim bi haber aklýmdan, son nefesimde vereceðim özgürlüðümü... benden aldýklarýný sananlara... Sosyal Medyada Paylaşın:
muhammedammar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.