görebilmek gözlerini yelkensiz yelkenli ile kaybolmak denizlerin karanlýk dehlizlerinde büyük ellerime küçük gelen kalbimle özveri ile yeniden, yeniden tükenmek bilinmezlerin ortasýnda kayýplara karýþmak çýkmaz sokaklarda harcanýp doðmamýþlara anlatmak...
duyabilmek sesini acýmasýz poyrazlarý gözleyip seni getirmelerini beklemek serseri çocuklar gibi adýný haykýrmak sokaklarýn sessizliðine düþürüp kendimi ayak altlarýnda ezilip birazcýk merhamete hasret yaþamak
unutabilmek seni imkansýzý anlatmak gibi güneþin sabahý aydýnlatmamasý ve ayýn gündüze yansýmasý gibi tam ortasýnda ömrün hafýzaný yitirip sürüklenmek kapý kapý bilinmeyen kimselerin sevgi daðarcýklarýna
sevebilmek seni saðýr insanlarýn kulaklarýnda çýnlayan bir senfoni gibi sürekli tekrar edip bozup ezberleri yeni anlamlarý katabilmek sana bir çiçeðin yaratýlýþýný anlayýp yaþayabilmek seni... Sosyal Medyada Paylaşın:
muhammedammar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.