Adýn aþktý... Evreni anlamaya yardýmcý olmaktý, Çocuksu sevinçlerin Ve masumiyetin si mgesiydi Adýn;aþkýn en yalýn haliydi.
Zaman geçti... Pembe günler yerini siyahla deðiþtirdi Aðýzdan çýkan her söz Zehir gibi iþlendi...
Veeeee... Gittin... Hem de öyle bir gidiþti ki Depremler oldu yüreðimde, [ öylesine ben( im )din ki yanýldým... sen; kesip,biçip, parça eyleyerek] Gözüm kör,kulaðým saðýr Bedenim sensiz Sözlerim anlamsýz, Cümlelerim yüklemsiz, Beni benden alarak, Yakýp, yýkýp viran ederek gittin.
Tarifsiz bir sancýyla kaldým senden sonra Ne gecemde hayalin kaldý ,ne ýþýk gördü yüzüm Ki, sen gideli iki gözüm öyle sessiz, öyle öksüzüm.. Kalbim tarifi olmayan bir þekilde sýzladý. Anlatmaya çalýþtým, Anlatamadým. Anla( ya )madýlar...
Bundan sonra hiçbir kitapta geçmeyecek adým,
Ve... sen, benim bir ( y )aným olarak kalacaksýn
En sonunda; Anladým ki.... Yokluðunda, Nefes( siz ) ( k )alýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Duy_şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.