Biriyle çýktým dün gece, Kýzma hemen, ayrýlalý ne oldu ki deme
Anlatýyorum dinle; Konuþtuk, anlaþtýk, buluþtuk bir cafe de Fransýz müziði,sýcak salep derken Isýndýk birbirimize, Her zamanki gibi dalýp gittim gözlerine.
Gözleri doldu aðlayamadý ! Sen sandým birden, Telaþlanýp gözlerine uzandým ama Ne yaptýysam dokunamadým yanaklarýna
Açýlmadý ellerim ellerim açýlmadý ve tek kelime edemedim.
Aðlama diyemedim, yapamadým. ’Lütfen , seviyorum seni inan bana ’ Diyemedim ! Tanýrsýn beni çok seri yalan söylerim Hayatýmda ilk defa yalan söyleyemedim.
Kendine gelip gülmeye baþladý Gülmeye baþladý çünkü ; Sahlep , yerini kýrmýzý þaraba býrakmýþtý. Ve kadeh çoktan yarýlanmýþtý !
Toparlandý sonra, ’tamam’ dedi. ’tamam anlatma!’ ’ama lütfen söyle bana; þimdi nasýlsýn? Bu soru her soruluþunda, tüm gücünle tebessüm etmeye çalýþýp Ýyiyim demiþsindir mutlaka.
Demiþsindir çünkü Ýstanbul’da yalan kolay söylenir. Ben söyleyemedim, Ellerini avuçlarýma alýp ’iyiyim caným merak etme, ben iyiyim’ Diyemedim.
Unutmadým hiç bir þeyi Unutmuþ gibide yapamadým. Anla iþte, sen gittin ve ben kimseyi sen yerine koyamadým. Yapamadým ruhum , senin gibi olamadým. Hiçbir açýklama yapmadan hayatta kalamadým.
Biliyorum bu yazýda bile kendimi sana anlatamadým Çünkü ben dün gece kimseyle çýkmadým. Çünkü ben aþýktým, cinayetinin hayalini bile kuramadým
Özür dilerim. Sosyal Medyada Paylaşın:
li_la Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.