Ne Zaman ki yaz yagmuru titremezse icimi, kimsesizligin yaprak kokulari yasartmazsa gozlerimi kanayan cimenlerin cirpinislari yankisiyla, o gun veda edecek tum bu sokaklar hafizama…
Kendime ihanet edecegim o gun, sevdigimce andigim gunlere.. Bir tebessumle, aptal bir bikkinlikla ve bir kolu anilara sapli kalan kendimle, kurtulmus olmak icin yalvaracak ve basaracagim. Hepinizi unutacagim. Lanet olsun ki unutmayi kabul edecek, kapatacak gozlerimi ve aglayacak, nefessiz kalicak, tukenecek ama basaracagim. Lanet olsun ki alt edecegim kendimi.. Son sayfam tek bir noktayla kapanicak. Ufacik bir noktayla upuzun sayfalarin sonuna bir kilit vurucam acimaksizin..varligi belirsiz hikayem asla cikmayacak yarina. Unutmaya kiyacaklar, kiyacagim..
Ve soz sana, ruhun bile duymayacak o gun. Aciyi duymayacaksin sen. Sen duymayacaksin..
Sosyal Medyada Paylaşın:
pythia Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.