Her sözünde sitem var; her bakýþýn imalý..... Öldüreceksin beni, katlim sence vaciptir neden kalbýn yaralý? neden gönlün yamalý? bilki yazdýðin her cümle, boðazýmdaki iptir...
can çekiþiyorum vur; vur ki, çabuk öleyim, rahat et, müsterih ol, intikam al aklýnca... sanki senin esirin, sanki sana köleyim... hislerin rehber olup aklýna takýlýnca...
adam gibi sevmeyi sen öðrettin, öðrendim; güvenim bitik sana, sevgim öldü diyorsun neden her gün arayan, sesini duyan bendim... neden yine bahçende, güller soldu diyorsun...
þimdi ise sevgimi tahkir mi ediyorsun? katilim olacaksýn, maktülün olacaðým... güvensizlik içinde sevgim öldü diyorsun yaktýðýn, savurduðun son külün olacaðým..
rahat etsin yüreðin ve kanat çal göklere mavilerle dost geçin, mavi denizlere uç bu gayretten vaz geçip, uðraþmayým boþ yere çünki senin içinde, ölümüm bence korkunç...
ölmüþsem... öldürmüþsen, güvenin yoksa zaten, bu sevginin meyvesi, zehir olur kalbime. beni ruhsuz bir ceset... öyle görüyorsan sen ne diyeyim sevdiðim, ne diyeyim ben kime......
adam gibi sevmeyi, öðrenmemiþsem þayet ölüyorum bilesin, can çekiþiyor sevgim... eyle sevdiðim eyle, beni bana þikayet... sayende ölüyorum; öyle de pelesengim...