Ruhumda tek gerçek senin sevgindir. En karamsar günlerimde ýþýk olan gözlerindir. Yýllar var ki yakar kâlbimi aþkýnýn ateþi, Ýhanetinin sebebi bir cana kastetmek midir? Anlamazmýsýn hâlimden? Neden þüphe edersin sevgimden? Ne kadar güzel olsan, Saltanatýn bitiþi hazandýr. Anlatmak sana nafile, Acep çaresi var mý bunun? Lâkin kýrýlýr bir gün o onurlu gururun, Ýnsan sever, elbet bir anlamý vardýr bunun. Mânasýz sevgi kâlpte, Taþ kâlpte sevgi ne gezer... Anla artýk yoruldum peþin sýra gelmekten, Ne istersin bilmem böyle cefa çektirmekten... Eðer zevk veriyorsa sana böyle acý çekiþim, Razýyým acýyada, yeter ki sen mutlu ol sevdiðim. Muamma bulmaca deðil, çözmek senin elinde... Anlamamak ne kazandýrýyor sana? Ýþte ömür geçiyor bak göz göre göre. Ne yapmak istersin bilmiyorum, Bildiðim artýk tükeniyorum. Umutlarým kýrýlmaya baþladý bir bir, Lâkin diyorum gün olur anlayabilir... Sonu hicran olamaz böyle büyük bir aþkýn. Olur ya taþlaþan kâlbinde bir sevgi yeþerir, Yücelir, karþýlýksýz sevgim gerçeðe dönüþür...
15.03.2002 Erman Ulusoy Kýrklareli Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.