Vaktinden Erken Geldi hayat

baharýn bahar açmadýðý bir ayda
ensesine tutunup gündüz düþlerinin
uzanmýþým hayatýn içine
bir ikindi vakti

iklimler birer birer
geçerken üstümden
aklýma egemen deðilken daha
ölümün yorgunluðu
ve ayrýlýklara bir ölümün yetmediði
düþüncesi deðmemiþken düþlerime
çocukken
ve çocuklar gibi
içine korku sinmemiþ bakýþlarla
çocukça düþler kurardým
bilmeden geleceðin yarým öksüzlüklere
gebeliðini

daha tutunamadan kýyýsýna düþlerimin
kýrýlgan ellerimle
biraz þans
biraz koþturmaca sarýp sýrtýma
ellerimin tanýmadýðý kentlerin sabahýna uyandým
zamansýz ve amansýz bir biçimde
küçük telaþlar sardý heryanýmý
yanlýþlara varýnca telaþlarým
aldým heybeme koydum katýk niyetine
sarýldýðým her þeyde
iki yarým þarký düþünce ellerime
yüzüme parlak ýþýklar taktýðým
kentlerde
dönülmeyen adresler býraktým
sahtekar ellerimle

vaktinden erken geldi hayat
her defasýnda
ve ben hep geç kaldým kendime
soluksuz çýrpýnýþlar býrakýp arkada
son vagonuna zor yetiþiyordum
nasýl ve neden olduðunu bilmeden
sýyýrýp sessizce üzerimden
geride býrakýyordum utangaçlýk giysilerini
geri dönüþü olmayan kentlerde
bir parçam bilmeden uzlaþýyordu hüzünlerimle
diðer yarým
çýplak sokaklarda yalnýz sevdalar kovalýyordu
eski bir sevgilinin gözlerinde
ince bir sýzýya dönüyordu
son bakýþýnýn çýðlýklarý
yarým yanýmýn

28.11.2007

Sosyal Medyada Paylaşın: