gün kýrmýzý karanfil deðil su birikintilerinde tüm merdivenler boþluða astý kendini kör kuyular büyüdü yüzümde gölgelerin sureti sakladý çiçekleri hiç kimse sorgulamadý mumlar erirken
yüzü topraða dönük çýnarlarý aradým þehrin muhtelif yerlerinde alýnlarýnda karakalem yazgýsý ölüm ve yalnýzlýktý sayfalarýn arasýnda gezinen ruh gün süzülüp gitti huzur evinin bahçesinden göz bebeðinde asýlý fotoðrafla
sustum þarký söyleyemedim evin kapýsýndan dýþarý taþmýþtý hayat