Düşleyerek Nefesini

baþlangýçlarým benim olmadý hiç
yanlýþ anlaþýlmalarýma su içirsene
her þey saçmalýðýn danýskasýydý
sen ben kent ve yankýsýz adýmlarýmýz
flüt renkli bir çocukluk yaðmur sonrasý
bakýmsýz ve eski camlardan aþaðý gökkuþaðý
geçmiþleri düþlemek üþütmüyor artýk
sakince oturup bitki çaylarý içiyorum
yüzüme çarpan buðularla nefesini düþleyerek
sendeydim hep ellerim cepte
ve gözlerim kapalý
doða türküleri dinleyerek...

en yakýn göz göze geliþimizde pan...
çocuðunu öperken seni de öperdim
sendendi yürüdüðüm yollar bile
hatta ayak seslerim
ýlýk tutumlu mevsim geçiþleri
ve
uyurken dýþarýya muhtaçlýðým...


ey anlamýný yitikliðiyle kazanan
keder tarlam benim
karanlýðý tual yap kendine
bakýþlarýndan bir ben çiz havaya
baþka yerde olmak istemiyorum
siyahýndan baþka anavatan
göz uçlarýma uzanmasýn diye hiçbir dal
bu yalnýzlýðý senden olduðu için seviyorum
seviþiyorum onunla
yalnýzlýðýmla ben
ayrýlmaz müzmin ikili
komik bir aðlaþma sesi
hýçkýrýðýnýn ortasýnda
aklý selim bir çoðullaþmak arzusu...

kaç uyku boþladým uykularýna
en kekre anýna aðýz kokunun
þehla bakýþlarýnýn en sevgili durumlarýna
içten ama kötü þiirler yazarak
yanaklarýna dokundu
aþk dolu acýlarýmý dýþa vuruþlarým

sonrasý
aðýt yüklü þýklýðýma savruldun
kirpiklerini okþayýnca
gülüþümün sonuncu iyimser susuþlu
külleniþ öyküsü...


Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: