İNSANDA OLAN
Her zaman insana olana baktým,
Ýnsanda olaný görmemiþ gönlüm.
Beklide bu yüzden çok canlar yaktým,
Demek ki kemale ermemiþ gönlüm.
Ýncelik, nezaket, erdemden bezmiþ,
Fazilet hissini kabaca sezmiþ,
Yazýda yabanda beyhude gezmiþ,
Deryadan inciler dermemiþ gönlüm.
Manadan habersiz surete dalmýþ,
Kabuðun özünden uzakta kalmýþ,
Kara güzellikler ferini almýþ,
Ziya perdesini germemiþ gönlüm.
Ýnsan cevher imiþ, bedense kasa,
Akýl aydýnlýkmýþ, fikirde asa,
Bu sýrrý bilende kalmazmýþ tasa,
Asli kapýsýndan girmemiþ gönlüm.
“Kendi varlýðýna paha biçilmez,
Fakat vardan dahi kolay geçilmez,
Panzehir yerine zehir içilmez”
Diyenlere meyil vermemiþ gönlüm.
Ne sevmeyi bilmiþ, ne aþký tatmýþ,
Ýnsaný bilmeden yan gelip yatmýþ,
Nüveden zuhura çýkmadan batmýþ,
Gönül sefasýný sürmemiþ gönlüm,
Görsellik damaða dadak çalýcý,
Baki olan ruhmuþ, vücut kalýcý,
Cansýz bedenlere yokmuþ alýcý,
Yaralýyý yere sermemiþ gönlüm.
05.10.2010…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.