PALAMAR

tanrým
vaktim az diyenlerden deðilim
fazla geldi bu ömür
yelkovanla akrebin yavaþlýðý
katlanýlýr gibi deðil
öyle çoðalýyor ki yalnýzlýðým

odam loþ,masam daðýnýk
neden çatlamýyor baçedeki nar
yaðmur ikircikli,asmalar koruk
caddeler kalabalýk
koþturup duruyor insanlar

gelincik tarlasý hüznüm
kalbim ýssýz palamar
duyuyor musun sesini ýslýðýmýn
tan vakti,günbatýmý
saksýdaki çiçek,daldaki kuþ
balkon kucaklýyor yalnýzlýðýmý

Dursun Nadir
Karþýn Edebiyat Dergisi
Eylül/Ekim 2010
Sosyal Medyada Paylaşın: