Yoksun

Kanlakarýþýk yaðmur yaðýyor parçalý acýlý gözlerimden
Yine de yetmiyor kurak yüreðimin çatlaklarýný gidermeye
Sustuðun her yerde ya heyelana uðruyor yürek
Ya da çýð düþüyor sana varan tüm yollarý kapatacak kadar büyük hasarlar býrakarak
Ve altýndan enkazýna rastlanýyor sana mýhlanmýþ gözlerimin
Gözlerim, sensiz birer ölü güvercin...

Gidiyorsun ya
Hayatý yaþanýlýr kýlan her þey akabinde takip ediyor seni
Köhne bir zamanýn yalnýzlýðý siniyor yüzüme
Karanlýk, en kara nöbetini tutuyor yüreðimin kapýsýnda
Ben kendi fikrimin hapsine düþüyorm
Ve dilim buz tutmuþ...

Ne maviyi mavi görüyorum sensiz ne de yeþili yeþil
Deniz ve gökyüzü uçsuz bucaksýz bir karanlýktan ibaret
Baharýn da farký yok diðer mevsimlerden
Suskunluðunun kara örtüsüyle örülü her yer
Ve sustuðun her yerde yalnýzlýðýn tiz çýðlýðý kemiriyor kulaklarýmý
Bu þehir tüm anlamlarýný yitirip bir yas çadýrýna dönüþüyor þimdi...

Sensizliðin barut kokusu yayýlýyor bedenime
Elim uzandýkça sonsuz bir boþlukta buluyor kendini
Ben yine de her kavþakta sana dönüyorum
Nafile
Benzi solmuþ ayak izinden baþka bir þeye rastlamýyor gözlerim
Yankýsý yok sesinin ama çýðlýðý büyüyor sessizliðin...

Yoksun
Öylesine yoksun ki, daðýlýyor her yaným
Öylesine yoksun ki, soðuyor tende kaným...
Sosyal Medyada Paylaşın: