Yüreðimin fokurtusu, semaveri andýrýyor
Ateþlerin en þedidi, aþk ateþi biliyorum.
Harareti beni böyle, tutuþturup yandýrýyor
Maþukumla küllenmeden, kavuþmayý diliyorum
Ateþlerin en þedidi, aþk ateþi biliyorum…
Biliyorum ondan geliyor bu har’ý nar
Güneþ ýþýðý misali
Ben sadece mekân oluyorum ona
Buðday baþaðý emsali…
Gönlüm sevda ikliminde, çöl gülü ile kavruldu
Sýr, bir avcý tarafýndan, ta can evinden vuruldu
Teslim oldu ceylan gibi, heyecanlarý duruldu
Gözlerimden akan yaþý, sevgisiyle siliyorum
Ateþlerin en þedidi, aþk ateþi biliyorum…
Biliyorum çiçeklerim, kalbinin en kuytu yerinde
Ama olsun o da yeter bana
“Zambaklar en ýssýz yerlerde açar”mýþ
Ýçindeyim! Yakýným ya sana…
Salih Yýldýz…02.10.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.