* Ben Avcı Değilim *
Ey, anýsý içimde soluklanan ceylan
dudaðýma vurdum dudaðýný, sen uyurken
yanaklarýn yosun kokuyor, su taþýmaktan
kýþa soyunan yaþlý bir çýnar gibisin
ýslak bir çingene pembesi gövden
yaza yazmýþtýn adýný, ama güz seni unutmadý
bana derdini aç, korkma, ben avcý deðilim
deli çocukluðumdur, özgürlüðüm
yorgun kýnda aðlayan Leyla ile Mecnun’nu gördüm
çaldým, gamzelerinde gizlenen binlerce yýldýzý.
Neler... gördüm neler, senin olmadýðýn yerlerde
bir rüzgâr eser Ege’den, içinde nice gizler saklý
üstünde bulutlar dolanýr gecenin
aklým karýþýyor seni hatýrladýkça
tedirginim, firardeyim, bu þehrin çýkmaz sokaklarýnda
iki kumru konuyor ayaklarýmýn dibine
tuttum kanatlarýna kalbimi çiziyorum
niçin mi?
olur ya, pencerene konarlar.
Biraz hüzünü, biraz neþeli, biraz da menevþeliyim
bil ki böyle duygu fýrtýnalarý da var
içimdeki volkan sendin, bir zamanlar
seni seninle paylaþmak, deniz kokulu teninde
uyumak ne güzel
aþkýmdýn, kavgamdýn, en güzel çaðrýlarýma
bir tutku, bir alev, gittikçe içimde büyüyen
sevda nasýl bir þey hatýrla, biraz düþün
bir gülle yýkanmýþtým, ayrýlýrken bu kentten
bilmem söylemiþ miydim sana.
Not: Þiirime renk katan resim, torunum Arman.
Bir ömür boyu mutlulukar, baþarýlar diliyorum
Nuri Daðdelen
Özdere-Ýzmir
20/ 2/ 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.