Yerdeki hazan yapraklarýna takýldým kaldým.
Hiç tükenmiyor;
Biri iniyor,ardýndan öbürü...
Hayatýn acýlarýný
Atýyor omuzlarýndan koca çýnar..
Oysa baharda yenilenecek,ýþýyacak hayat...
Aðaç mý olsaydým ne?
Kanayan yaralar,
Acýyor can yakarken.
Kapandý kanayanlar.
Ya kanamadan can acýtanlar?
Bir ömür boyu acýr mý bir yara?
Ýnsan, avuçlarýný açmýþcasýna
Yalvarýr mý yaradanýna içinden hep
Neden, diye diye.
Gözlerimi kapattýðýmda
Kendimi arýyorum.
Balýðýn yüzgecine mi,
Kuþun kanadýna saklansam?
Nere olduðunu bilmediðim yerlerde,
Sorgulasam hayatý.
Tükeniþin resmini bulsam
Bir kadýnýn gözyaþýnda.
Umudun yok oluþunu yakalasam
Bir musalla taþýnda.
Elini sevdiðine verirken
Iþýl ýþýl bakan gözlerdeki
Bencilliði keþfetsem.
Dört büklüm yürüyen ihtiyardaki
Yaþama azmini alsam
Getirip þu hasta çocuðun
Yüreðine koysam
Ya da
Ben diye diye
Çýðlýk atan insanlýðýn elindeki
Bencillik kýlýcýný kessem.
Biter mi içimdeki sýzý?
’Bitmez can’ dediðini
Duydu deli yüreðim.
Bitmez...
Ýnsan kendi için dilediðini,
Þu garibe de dilemedikçe
Bitmez bu gönül aðrýsý.
Ha sen, ha ben
Ne fark eder.
Ben yanmýþým,
Ömür bitmiþ,
Kim bile !
Sen erimiþsin,
Gönlün solmuþ,
Kim duya !
Yaþamýn kýskacýnda
Savrulurken dört yana;
Tutun salýn bir ucuna
Uzan,
Tut þu balýðýn elini
Ve git
Boylu boyunca....
SERAP ÖZALTUN