kanatlarýný unutan ateþ böceði aþk
melek özentisi
kelebeðin güncesinde
„O“na uctu…
tek baþýna kalan acýlar
hapsedilmiþ odalarýnda ýþýksýz kalýr
ve soysuz bir köle gibi
kapý onu nöbetlerinde sýtma tutar kangrenli yarýnlarý..
özgür býrakýn þehrimde kalan gölgemi
binlerce ayakaltý ezikligine döksün umutlarýmý…
aclýðýmýn tek sebebi esir düþlerim
kime versem
bir pranga daha ekliyor yüreðimin ortasýna
dört köþeli mahzenlerin küflenmiþ taban gýcýrtýlarýnda
beþinci bir köþe saklýyor ellerimin kokusunu...
sabahý özleyen yorgun yýldýzlara dökülüyor dualarým
dudaklarýma zencefilli zehirler sürüyorum
öpmesin diye
duvarlarýn arasýnda kalan soluklarýn yabancý gülüþleri…
þimdi bütün aðaçlarda yangýn
simdi ölümün kýzýl rengi
dökülüyor…
içimden geçen nehrin
kýyýlarýnda
sevdanýn solgun çiçeklerine kerpeden vuruyor
zaman ,
susturamadýðý sýzýlarýna…
YILDIZ