Gazete köþeleri toz duman son günlerde,
Farký fark ettirecek kalem erbabý nerde ?..!
Medya dilbazlarýnýn yapay gündem ibresi,
Artýk silah hükmünde, güdümlü kalibresi...
Belagat þehvetiyle coþar his fakiri zan,
Üslubu týrmandýrýr daðcý meþrep lafazan.
Havanda fikir dövüp zayýf algýya sunar,
Kendi kusurlarýyla baþkalarýný kýnar.
Gurk tavuðu horozca tavlayan tiratlarla
Öter, lakin uçamaz kütelmiþ kanatlarla...
Günü birlik þarj eder embesil hayretini,
Buza harf kazýmakla tüketir gayretini.
Tazýdan iyi koklar kanlý canlý damarý,
Çýkarlarýna perde hamakat istismarý.
Hiç laf ebeliðiyle derya doðurur mu dað ?..!
Kobay neyine yetmez, kellim kellim la yenfað...
Kuyruðunun ucunda kedi tartar o fare,
Durmadan eksik arar, aklýna gelmez çare…
Kurutma kâðýdýnýn üstüne baský sözler,
Cirmi kadar olsa da, düþtüðü yeri közler...
Bir an bile düþünmez cümlenin iffetini,
Okura ciro eder kötümser zilletini.
Yazýdan kastý para, turaya baktýðý yok;
Sanki bir yazarkasa, vicdaný taktýðý yok...
Olumsuz fikirleri algýsýna kündedir,
Sahibini vuracak bumerang hükmündedir.
Böyle yazarcýklarýn ismi kalýcý olmaz,
Oysa, gerçek “kalem”in mürekkebi hiç solmaz.
Her konusu can siper bir yürek yolculuðu,
Üslubunda yer almaz söylem çapulculuðu.
Yazdýklarý aslýnda içtenliðine delil,
Önsözüyle sonsözü ana fikrine kefil.
Asla tenezzül etmez fiskos namertliðine,
Sinsi kovuculuðun sözde cömertliðine...
Vicdanlarýn mihengi, tefekkür mimarý O;
Cemiyetin yüz aký, bengisu pýnarý O.
Kari susuzluðuna fikir sakasý Yazar,
Yazdýkça mutlu olur, mutlu oldukça yazar…