küçüktüm; hatýrlýyorum ama ilk ayrýlýk acýmdý... ayrýlýkla tanýþmam anam ellerimi býraktýðýnda olmuþtu..... yürü demiþti anam, yürümek ayrýlmakmýydý be ana.... oysa; sen...!!!!!! biz bir çocuk bile düþlerken, kucaðýmda yine, nurtopu gibi bir yalnýzlýk....... tut yüreðimin bi ucundan, ama tutar gibi yapmadan......... koþmayan ardýndan namerd’dir.......... ---------------------------------------- kýyý ege köylüsü....
Sosyal Medyada Paylaşın:
artlem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.