Kumu tükenmiþ bir kum saati gibiyim aylardýr. Ne birine zamaný gösterebiliyorum, Nede kendim biliyorum zamaný. Uzamýþ sakalýmdan anlýyorum, Zamanýn ne denli geçtiðini.
Ne zamandý bilmiyorum zamansýzlýðýmýn baþlangýcý. Tek hatýrladýðým! Benden uzaklaþan bir çift ayak sesi… Ve kýrýlan kum saati…
Kumum olmasa da biliyorum, Biliyorum zamanýmýn da kumlarým gibi tükendiðini! Günler, haftalar geçiyor zamansýzlýðýmdan, Bir tek o ayak sesleri çýkmýyor kulaklarýmdan…
Dedim ya!
Ne zamandý bilmiyorum zamansýzlýðýmýn baþlangýcý. Tek hatýrladýðým! Benden uzaklaþan bir çift ayak sesi… Ve kýrýlan kum saati…
Tuðrul Dinçer (02.10.10) Sosyal Medyada Paylaşın:
pomak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.