MENÃœLER
Anasayfa
Åžiirler
Yazılar
Forum
Nedir?
Kitap
Bi Cümle
Ä°letiÅŸim
Edebiyat Defteri
Ankara
pomak
Ankara
Ey Ankara!
Bak yine ben geldim.
Bu sefer yüklü geldim sana
Bu sefer yüküm çok aðýr…
Çantam hayal kýrýklýklarýyla dolu
Kafam ise karmakarýþýk düþüncelerle
Kulaklarýmda hala yalancý yarimin
Yalan sevgi sözleri çýnlamakta…
Nasýl kandým ona? Nasýl?
Yine yalnýzlýðýmla baþ baþa kaldým…
Ensemde ayrýlðýn soðuk nefesi .
Ve çok üþüyorun Ankara!
Hadi sar beni,
Sar sessiz sokaklarýnla.
Tut boþ caddelerinle ellerimden
Tut ellerimden, tut vakit geçmeden.
Konuþ benimle Ankara
Susma!
Bari sen kaçma!
Sen dinle Yüreðimin acýlý ezgisini...
Ýlk deðil bu baþýma gelen,
Belki sonda deðil
Ama Konuþmalýyým iþte,
Anlatmalýyým derdimi,
Her kaldýrým taþýna
Gerçi sen bilirsin beni
Az dinlemedin bu yüreði
Kalbimin ayak izi var her sokaðýnda
Yalnýzlýðýmýn sesi yankýlandý hep kale duvarlarýnda.
Ýyi tanýrsýn beni.
Bunu da atlatýrým bilirsin.
Bilirsin Ankara!
Yorulurum ama yýkýlmam…
26.01.2010 Ankara
Tuðrul Dinçer
Sosyal Medyada Paylaşın:
pomak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri
Mutluyum, Umutluyum
Günaydın
Vatan İçin Yatan
Ankara
Dokunma
Kum Saati
Savaştı...
s
Sakın Söyleme
sende bas git