Direnmek
Bu gün öldü
Dün çoktan çürüdü,
Yarýnlar bu günün
Yasýna hazýrlýk yapmada;
Bunca ümitsizliði silecek ne
Nasýl yýrtarsýn bu kara bahtý
Yaþamadýðýn, sevmediðin
Günlerin diyetini ödemek mi?
Ödetmek mi muradýn.
Býraktým kör arzularý
Dipsiz, cevapsýz sorularý
Artýk yoklar;
Eðer vuracaksa çýktýðým
Yolculuk da fýrtýnalar,
Kararan gökyüzünün bulutlarý
Haydi, bu insanýn
Üstüne indirin öfkenizi
Bekleyip de an an
Kara bir tabuta girmekse yaþam
En derin uçsuz düþüncelerle
Kefenleyin beynimi.
Eðer bir adým kalmayacaksa
Merhamet, sevgi, adalet adýna
Bir an bile nefes almaya deðer mi?
Kör, bulanýk halinle
Senin ruhunu parçalayacak
Kurtlar sofrasýna
Düþmen yakýn...
Haydi daðýt sisli havayý
Her an bilinen gerçeðe
Þüphe,
En derin yanýlgý.
Bugünden anladýðým þey nedir?
Nedir, ilk adýmda yere seren.
Hiç mi cesaret inmedi gökten
Bu kadar mý direncim;
Çarpýþmadan teslim olacaðým,
Kör kütük deðilim,
Elbet insanca direneceðim.
Kalk ey þeref, hasiyet, feraset, onur
Allah’ýn ruhundan bir cüz ile doðan insan:
Topla kendini, dirilt.
Gün bitti
Gece bitti
Kaç gün daha gitti böyle,
Baþýboþ bir gemi deðil hayat
Doðumun, yaþamýn, ölümün belli...
Hak yolunda diren,
Sen daha ölmedin;
Akýl, vicdan,
Kalbine inen Hakkýn vahyi ile
Hidayette durmak için ilerle.
(Eylül 2010 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.